••••••

••••••
کبریای آغوشِ تو
همان
عالمِ ملکوتیِ لاهوتی است که
بر ناسوتِ جهانِ من مستولی می‌باشد..
.
چشمانِ تو
آبستنِ است از
هزار هزار ناسروده شعری که
بیم آن را دارم حیاتم کفاف ندهد،
برای سرایش یکایک‌شان..
.
تو
هارمونیِ موزونِ یک مثنوی هستی
که معنوی شده‌ای برای مولانایی که
شمسِ جهانش را
در اندام‌وارۀ پیکرِ تو می‌جوید..
.
.
تو
تبلورِ عاشقانه‌های رها از منی
که اگرچه
دور افتاده است جهانِ من
از منظومۀ آغوشِ بیکرانِ تو..
اما هنوز
بانیِ شاعرانه‌های بی‌نام و نشانِ منی
که در چینِ دامنت زبان باز می‌کنند...

#حمیدرضا_هندی
۹۵.۱۰.۲۴