کسی از کودکی تا به حال،

کسی از کودکی تا به حال،
به من نگفته بود:
«دلت را کف دستت نگذار!
افکارت را نوک زبانت نگه ندار!»
کسی نگفته بود:
سادگی گاهی درماندگی می آورد...
نگفته بود جانم!
آدم ها خوبی را پای خوب بودن خودشان
و بدی‌ را پای بی لیاقتی تو می گذارند
کسی نگفته بود
دنیا آنقدرها هم که فکر می کنی
رنگارنگ نیست
و هیچکس محض رضای خنده های تو
برایت قدم بر نمی دارد
دنیای عجیبیست
و من از عجایبش این را آموختم
که با تمام این ها که هیچکس نگفته بود
باز هم «وجدانِ آرام داشتن»
به تمام این ها که گفتم
می ارزد...