درتوصیف چشمهایت شعری سروده ام به بلندای موهایی رها برشانه ات که گاه چون نسیمی عطر بوسه می وزد بر تمنای لبهایم وگاه چون آتشی زبانه می کشد شراره های عشق را و شعله ور می سازد این حس عصیان کرده و سرکش را ..!
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.