زمانی که در کربلا مقیم بودم، یکی از دوستان قدیم را در جوا

زمانی که در کربلا مقیم بودم، یکی از دوستان قدیم را در جوار ضریح مطهر حضرت اباعبدلله الحسین(ع) ملاقات کردم. فرصتی دست داد تا در کنارش نشسته و از حال و هوای شهر و محله مان سوال کنم. پس از گذشت زمانی، او شروع به غیبت کرد. من در همان لحظه از وی درخواست کردم که غیبت نکند؛ و موضوع بحث را عوض کردم. درست لحظه ای پس از آن قصه، حضرت سیدالشهدا جلوه ای عنایت کرده و فرمودند: به جهت کفاره این عصیان، برخیز و انفاق کن! من هم عرض کردم: من که غیبت نکردم و حتی مانع غیبت کردن او نیز شدم. حضرت فرمودند: درست است که غیبت نکردی، اما تو از قبل میدانستی که این شخص اهل غیبت است، پس چرا پیش او نشستی؟

عارف بزرگ کربلایی احمد تهرانی(ره)