چنوقتیست خورشید امید پس ابر سیاه خشم

چنوقتیست خورشید امید پسِ ابر سیاه خشم
ویرانه های شهر عشق مانده است در یاد
شد خاطره آن شهر چون مصر و اهرامش
ایران و تخت جمشیدش
همه اش ویرانه
خانه های خراب شده ی مردان و زنانی که در آغوش هم
میگذراندند روزگارِ عاشقی را...
بر روی حوض بزرگ شهر که نماد نشاط بود
چیزی نیست جز کف ها و لجن های لجبازی و غم
که همگی محصول وسوسه های شیطان رجیم بود
از روی حسدش بر بندگان عاشق خدا...
بنگر...
بنگر...
اندکی تفکر
براستی اندکی تفکر...
و پاسخ دادن ب یک سوال:
(چرا؟!)

دیگر دلیل مهم نیست
بایدش ساخت این ویرانه را
دست ب دست
از نو...
بایدش ساخت...

امیر...
-_-