(دلنوشته های یادگاریم!)

گاهی وقتا جو میگیرتم، درگیر مسائلی میشم که اصلا قابل اهمیت نیست!یعنی مسائل مهم تری وجود داره تا به اونا توجه کنم(:
ولی خب دوباره همون قضیه رو تکرار میکنم و از خودم بدم میاد ک چرا دوباره رفتم سر فکر کردن رو اون موضوع بی اهمیت|:
اما الان یاد گرفتم خودم رو دوست داشته باشم
من واقعا همینم و قرار نیست بخاطر کسی تغییر کنم یا اگه کسی ازم انتقادی کرد خود خوری کنم و تو دلم نگه دارم!من به زبون میارم که از انتقاد و نظرش بدم اومده و مؤدبانه میگم که دیگه تکرار نکنه اینجوری دلمم اروم میشه(;
خواهشمندم شما هم اگه کسی ازتون انتقاد توهین امیزی (در مورد استایل و نوع پوشش،طرز رفتار،پدر و مادرت و...)کرد ساکت نمونید!
اینم در نظر بگیرید انتقاد دوست و رفیق واقعیت هم در مورد نوع بدنت وزنت و قدت اونم ب طرز توهین امیز و جوری ک تیکه بارونه اشتباهه و دلیل نمیشه چون بهت میگه بی جنبه ساکت شی اون احساسات و فیست و همه چیت رو پودر میکنه و انتظار داره ساکت شی!
_
(یه ادم میگه من از کشتن انسان ها لذت میبرم و به خودم مربوطه یا یکی میگه من عاشق دزدی و تهمت زدنم به خودم مربوطه و به تو ربطی ندارع!)این طرز فکر اشتباهه چون اون ادم داره به ادم های دیگه با این علایقش صدمه میزنه.
_
ولی چیزایی مثل نوع بدن و گاهی پوشش نباید انتقاد بدی ازش بشه.
حقتون و بگیرید!
تو دنیای امروزی خاکی باشید ادما اسفالتتون میکنن(:
ممنون میشم اگه لایک کنید
#زندگی_واقعی