مثل ریشه های یه درخت پیر ، غم تو تمام وجودمون لونه کرده .

مثل ریشه های یه درخت پیر ، غم تو تمام وجودمون لونه کرده .غم هایی از جنس های مختلف اما مشترک در اسم .همه خسته ایم ، همه بی نفس برای ادامه راهی که آخرش معلوم نیست .چشم هامون رو میبندیم به امید رویا و هر بار با کابوس روبرو میشیم . به خودم میگم میگذره این شب اما صدای خنده ای که تو گوشم کمونه میکنه ، از سرم بیرون نمیره . نمیدونم سکوتی که این روزها این طور سنگینی میکنه ، آرامش قبل از طوفانه یا سکوت مرگ .باز هم خوبه که کنار همیم ، شاید لااقل سالها بعد کسی این طور از ما یاد کرد که لبخند به لبشون نیومد اما تا آخر دستهاشون جدا نشد ... #شقایق_جوزانی