تصویر بالایی بزرگترین آب شیرین کن دنیا ( راس الخیر) در عر
تصویر بالایی بزرگترین آب شیرین کن دنیا ( راس الخیر) در عربستان وتصویر پایین، بزرگترین آب شور کن دنیا، (سد گتوند) در ایران!
آب در خاورمیانه (آب شیرین کن)
آب‌های سطحی بسیار کم موجود در کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس و دریای عمان پاسخگوی رشد جمعیتی و اقتصادی این مناطق نیست. این کشورها برای رفع این مشکل اقدام به تأسیس واحدهای آب شیرین‌کن در کنار واحدهای تولید برق نموده‌اند. تقریبا تمام آب آشامیدنی این مناطق با استفاده از آب شیرین‌کن تأمین می شود. ظرفیت آب شیرین‌کن‌های کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس به 30 میلیون متر مکعب در روز می‌رسد.
به عنوان نمونه می‌توان به واحدهای تولید همزمان برق و آب شیرین ابوظبی در امارات اشاره کرد. این شهر پایتخت و دومین شهر پر جمعیت امارات است که یک کلان‌شهر بین‌المللی به‌روز به شمار می‌رود و در نتیجه تأمین آب و برق این منطقه اهمیت بسیار زیادی دارد. تقریبا تمامی آب مصارف خانگی امارت ابوظبی با جمعیت 2.45 میلیون نفری با استفاده از آب شیرین‌کن تأمین می‌شود. این مجموعه شامل 5 واحد تولید همزمان برق و آب شیرین با ظرفیت شیرین‌سازی بیش از 2.4 میلیون مترمکعب آب در روز و ظرفیت تولید برق بیش از 6000 مگاوات است
آب شیرین کن رأس الخیر در عربستان (بزرگترین آب شیرین کن دنیا)
با ظرفیت تولید روزانه 1.025 میلیون متر مکعب آب شیرین در روز و 2600 مگاوات برق
علی رغم پیشرفت کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس در زمینه شیرین‌سازی آب، در ایران برای رفع مشکل آبی مناطق ساحلی جنوب کشور توجه کافی به این موضوع نشده است به نحوی که ظرفیت شیرین‌سازی آب در کل کشور کمتر از یک میلیون متر مکعب در روز است. مشکل آب در شهرهای مناطق ساحلی جنوب کشور خصوصا در شهرهای ساحلی مکران از جمله چابهار و کنارک به صورت جدی وجود دارد به نحوی که آب در این شهرها جیره‌بندی است و این مسئله چالش بزرگی برای توسعه سواحل راهبردی مکران محسوب می‌شود.
آب شور کن!!!!!!!
یکی از مهم‌ترین چالش‌های ایجاد شده پیرامون سد گتوند، بحث وجود گنبدها و رگه‌های نمکی در اطراف محل آبگیری سد است که پس از آبگیری سد به زیر آب رفته و ممکن است منجر به شوری بیش از حد آب در پایین‌دست این سد شوند. کارشناسان محیط زیست و نظام مهندسی اعتقاد دارند که نزدیکی معدن نمک به محل سد گتوند علیا، در پروژه مطالعاتی این سد در نظر گرفته نشده‌است. وجود این معدن که در فاصله ۵ کیلومتری سد واقع شده باعث می‌شود که به هنگام آبگیری و تشکیل دریاچه پشت سد، این معدن عظیم نمک که ذخیره نمک آن صدها میلیون تن برآورد شده‌است به کلی به زیر آب دریاچه فرو رفته و این امر شوری آب رودخانه کارون را به بالاترین حد ممکن می‌رساند.از طرف دیگر، به زیر آب رفتن مقدار زیادی از زمین‌های مرغوب و حاصلخیز دشت عقیلی و برخی از آثار باستانی و تخریب صدها اصله درخت از دیگر حاشیه‌های پیرامون آبگیری این سد هستند. با این حال، مدیر مطالعات طرح سد و نیروگاه گتوند علیا، در این مورد اعلام کرد که رگه‌های موجود نمک با محل ساخت بدنه سد، در حدود ۴٫۵ کیلومتر فاصله داشته و به دلیل دوری زیاد این سازند از محل بدنه سد، هیچ گونه مشکلی در این زمینه وجود ندارد.
رضازاده، مدیرعامل وقت شرکت توسعه منابع آب و نیروی ایران هم، دغدغه‌های فعالان محیط زیست را با عنوان تحقیرآمیز «اعلام نگرانی برخی محافل» تعبیر کرد و گفت: «ما با یک ضریب اطمینان بالاتر از حد لازم فعالیت‌های کنترلی را با ایجاد پوششی روی این سازند و نیز با پر کردن حفره‌هایی که حتی فاصله زیادی هم از مخزن دارند، انجام می‌دهیم.
عیسی کلانتری، مشاور معاون اول رئیس‌جمهوری در امور آب، کشاورزی و محیط‌زیست و دبیر ستاد احیای دریاچه ارومیه با توجه به اتفاقی که در ساخت و آبگیری سد گتوند افتاد، معتقد است که مجریان این پروژه به خاطر اجرای آن باید محاکمه شوند «پیش از انقلاب، آمریکایی‌ها سد گتوند را از نظر زیست‌محیطی بررسی و محل احداث سد را ١٥ کیلومتر بالاتر تعیین کردند. بعد از انقلاب دربررسی‌های صورت گرفته، مسئولانی که طرح را بررسی کردند، گفتند که آمریکایی‌ها می‌خواستند مخزن سد کوچک باشد به همین دلیل جای آن را نادرست تعیین کردند. به همین دلیل مکان سد را جابه‌جا کردند. قرار شد سد در جای جدید ساخته شود. جای جدید سد انتقادهای بسیاری را با خود همراه کرد؛ زیرا در نزدیکی آن گنبدی نمکی قرار داشت. شرکت زیرمجموعه وزارت نیرو در دولت احمدی‌نژاد اعلام کرد که روی تپه نمکی نزدیک سد پتوی رسی کشیده می‌شود، تا مشکل حل شود.» او در جمع دانشجویان دانشکده جغرافیای دانشگاه تهران و فعالان محیط زیست در ادامه با اشاره به این‌که پتوی رسی فایده‌ای نداشت و حالا آب پشت سد به‌حدی شور شده که نمی‌توان برای آن کاری کرد، گفت: «شوری آب زیر سد، ٥,٥ برابر شوری آب خلی
آب در خاورمیانه (آب شیرین کن)
آب‌های سطحی بسیار کم موجود در کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس و دریای عمان پاسخگوی رشد جمعیتی و اقتصادی این مناطق نیست. این کشورها برای رفع این مشکل اقدام به تأسیس واحدهای آب شیرین‌کن در کنار واحدهای تولید برق نموده‌اند. تقریبا تمام آب آشامیدنی این مناطق با استفاده از آب شیرین‌کن تأمین می شود. ظرفیت آب شیرین‌کن‌های کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس به 30 میلیون متر مکعب در روز می‌رسد.
به عنوان نمونه می‌توان به واحدهای تولید همزمان برق و آب شیرین ابوظبی در امارات اشاره کرد. این شهر پایتخت و دومین شهر پر جمعیت امارات است که یک کلان‌شهر بین‌المللی به‌روز به شمار می‌رود و در نتیجه تأمین آب و برق این منطقه اهمیت بسیار زیادی دارد. تقریبا تمامی آب مصارف خانگی امارت ابوظبی با جمعیت 2.45 میلیون نفری با استفاده از آب شیرین‌کن تأمین می‌شود. این مجموعه شامل 5 واحد تولید همزمان برق و آب شیرین با ظرفیت شیرین‌سازی بیش از 2.4 میلیون مترمکعب آب در روز و ظرفیت تولید برق بیش از 6000 مگاوات است
آب شیرین کن رأس الخیر در عربستان (بزرگترین آب شیرین کن دنیا)
با ظرفیت تولید روزانه 1.025 میلیون متر مکعب آب شیرین در روز و 2600 مگاوات برق
علی رغم پیشرفت کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس در زمینه شیرین‌سازی آب، در ایران برای رفع مشکل آبی مناطق ساحلی جنوب کشور توجه کافی به این موضوع نشده است به نحوی که ظرفیت شیرین‌سازی آب در کل کشور کمتر از یک میلیون متر مکعب در روز است. مشکل آب در شهرهای مناطق ساحلی جنوب کشور خصوصا در شهرهای ساحلی مکران از جمله چابهار و کنارک به صورت جدی وجود دارد به نحوی که آب در این شهرها جیره‌بندی است و این مسئله چالش بزرگی برای توسعه سواحل راهبردی مکران محسوب می‌شود.
آب شور کن!!!!!!!
یکی از مهم‌ترین چالش‌های ایجاد شده پیرامون سد گتوند، بحث وجود گنبدها و رگه‌های نمکی در اطراف محل آبگیری سد است که پس از آبگیری سد به زیر آب رفته و ممکن است منجر به شوری بیش از حد آب در پایین‌دست این سد شوند. کارشناسان محیط زیست و نظام مهندسی اعتقاد دارند که نزدیکی معدن نمک به محل سد گتوند علیا، در پروژه مطالعاتی این سد در نظر گرفته نشده‌است. وجود این معدن که در فاصله ۵ کیلومتری سد واقع شده باعث می‌شود که به هنگام آبگیری و تشکیل دریاچه پشت سد، این معدن عظیم نمک که ذخیره نمک آن صدها میلیون تن برآورد شده‌است به کلی به زیر آب دریاچه فرو رفته و این امر شوری آب رودخانه کارون را به بالاترین حد ممکن می‌رساند.از طرف دیگر، به زیر آب رفتن مقدار زیادی از زمین‌های مرغوب و حاصلخیز دشت عقیلی و برخی از آثار باستانی و تخریب صدها اصله درخت از دیگر حاشیه‌های پیرامون آبگیری این سد هستند. با این حال، مدیر مطالعات طرح سد و نیروگاه گتوند علیا، در این مورد اعلام کرد که رگه‌های موجود نمک با محل ساخت بدنه سد، در حدود ۴٫۵ کیلومتر فاصله داشته و به دلیل دوری زیاد این سازند از محل بدنه سد، هیچ گونه مشکلی در این زمینه وجود ندارد.
رضازاده، مدیرعامل وقت شرکت توسعه منابع آب و نیروی ایران هم، دغدغه‌های فعالان محیط زیست را با عنوان تحقیرآمیز «اعلام نگرانی برخی محافل» تعبیر کرد و گفت: «ما با یک ضریب اطمینان بالاتر از حد لازم فعالیت‌های کنترلی را با ایجاد پوششی روی این سازند و نیز با پر کردن حفره‌هایی که حتی فاصله زیادی هم از مخزن دارند، انجام می‌دهیم.
عیسی کلانتری، مشاور معاون اول رئیس‌جمهوری در امور آب، کشاورزی و محیط‌زیست و دبیر ستاد احیای دریاچه ارومیه با توجه به اتفاقی که در ساخت و آبگیری سد گتوند افتاد، معتقد است که مجریان این پروژه به خاطر اجرای آن باید محاکمه شوند «پیش از انقلاب، آمریکایی‌ها سد گتوند را از نظر زیست‌محیطی بررسی و محل احداث سد را ١٥ کیلومتر بالاتر تعیین کردند. بعد از انقلاب دربررسی‌های صورت گرفته، مسئولانی که طرح را بررسی کردند، گفتند که آمریکایی‌ها می‌خواستند مخزن سد کوچک باشد به همین دلیل جای آن را نادرست تعیین کردند. به همین دلیل مکان سد را جابه‌جا کردند. قرار شد سد در جای جدید ساخته شود. جای جدید سد انتقادهای بسیاری را با خود همراه کرد؛ زیرا در نزدیکی آن گنبدی نمکی قرار داشت. شرکت زیرمجموعه وزارت نیرو در دولت احمدی‌نژاد اعلام کرد که روی تپه نمکی نزدیک سد پتوی رسی کشیده می‌شود، تا مشکل حل شود.» او در جمع دانشجویان دانشکده جغرافیای دانشگاه تهران و فعالان محیط زیست در ادامه با اشاره به این‌که پتوی رسی فایده‌ای نداشت و حالا آب پشت سد به‌حدی شور شده که نمی‌توان برای آن کاری کرد، گفت: «شوری آب زیر سد، ٥,٥ برابر شوری آب خلی
۱۴.۶k
۱۹ شهریور ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.