جانم به لبم رسید و تو نیامدی

جانم به لبم رسید و تو نیامدی
هر دری را زدم تو پشت آن در نبودی
هرچه در فراقت می نویسم آتش دلم آرام نمیگیرد
سر به بیابان بگذارم ؟
شاید دلت به رحم بیاد و بیابانم را گلستان کنی
بی تو هر گلستانی برایم بیابان است