دگر ماه هم ناز می کند

ديگر ماه هم نـــــاز می کند
برای شنيدنِ من
آيينه غبار را بهانه کرده
و ديوار
انگار نه انگار
اما تو
تو که از پلک به من نزديکتری
گوش بی اعتنايی را با پنبه پُر می کنی
که مبادا زبانم لال
درد های دورِ من
خواب از چشمِ احتمالِ آينده بگيرد
به من حق بده
اگر اين بغضِ بلاتکليف
در نبودِ تو و ماه و آيينه و ديوار
روی شانه ی همسايه شکست