📚 سه دقیقه در قیامت
📚#سه_دقیقه_در_قیامت
❤#حسرت
این مطلب را يادآور شوم که بعد از شهادت دوستانم، بنده راهي
مرزهاي شرقي شدم.
مدتي را در پاسگاههاي مرزي حضور داشتم. اما خبري از شهادت
نشد! در آنجا مطالبي ديدم که خاطرات ماجراهاي سه دقيقه براي من
تداعي ميشد.
يک روز دو پاسدار را ديدم که به مقر ما آمدند. با ديدن آنها
حالم تغيير کرد! من هر دوي آنها را ديده بودم که بدون حساب و در
زمرهي شهدا و با سرهاي بريده شده راهي بهشت بودند.
براي اينکه مطمئن شوم به آنها گفتم: نام هر دوي شما محمد
است؟ آنها تأييد کردند و منتظر بودند که من حرف خود را ادامه
دهم، اما بحث را عوض کردم و چيزي نگفتم.
از شرق کشور برگشتم. من در اداره مشغول به كار شدم. با حسرتي
كه غير قابل باور است.
يك روز در نمازخانه اداره دو جوان را ديدم كه در كنار هم نشسته
بودند. جلو رفتم و سالم كردم.
خيلي چهره آنها برايم آشنا بود. به نفر اول گفتم: من نميدانم
شما را كجا ديدم. ولي خيلي براي من آشنا هستيد. ميتوانم فاميلي
شما را بپرسم؟
نفر اول خودش را معرفي كرد. تا نام ايشان را شنيدم، رنگ از
چهرهام پريد!
ياد خاطرات اتاق عمل و ... برايم تداعي شد. بالفاصله به دوست
كناري او گفتم: نام شما هم بايد حسين آقا باشه؟
او هم تأييد كرد و منتظر شد تا من بگويم كه از كجا آنها را
ميشناسم. اما من كه حال منقلبي داشتم، بلند شدم و خداحافظي
كردم.
خوب به ياد داشتم كه اين دو جوان پاسدار را با هم ديدم كه وارد
برزخ شدند و بدون حسابرسي اعمال راهي بهشت شدند. هر دو با هم
شهيد شدند درحاليكه در زمان شهادت مسئوليت داشتند!
باز به ذهن خودم مراجعه كردم. چند نفر ديگر از نيروها براي من
آشنا بودند.
پنج نفر ديگر از بچههاي اداره را مشاهده كردم كه االن از هم جدا
و در واحدهاي مختلف مشغول هستند، اما عروج آنها را هم ديده
بودم. آن پنج نفر با هم به شهادت ميرسند.
چند نفري را در خارج اداره ديدم که آنها هم...
هرچند ماجراي سه دقيقه حضور من در آن سوي هستي و بررسي
اعمال من، خيلي سخت بود و آن لحظات را فراموش نميكنم، اما
خيلي از موارد را سالها پس از آن واقعه، در شرايط و زمانهاي
مختلف به ياد ميآورم.
چند روز قبل در محل كار نشسته بودم. چاپ اول كتاب سه دقيقه
در قيامت انجام شده بود. يكي از مسئولين از تهران، براي بازرسي به
ادارهي ما آمد.
همينكه وارد اتاق ما شد، سالم كرد و پشت ميز آمد و مشغول
روبوسي شديم. مرا به اسم صدا كرد و گفت: چطوري برادر؟
من كه هنوز او را به خاطر نياورده بودم، گفتم: الحمده
❤#حسرت
این مطلب را يادآور شوم که بعد از شهادت دوستانم، بنده راهي
مرزهاي شرقي شدم.
مدتي را در پاسگاههاي مرزي حضور داشتم. اما خبري از شهادت
نشد! در آنجا مطالبي ديدم که خاطرات ماجراهاي سه دقيقه براي من
تداعي ميشد.
يک روز دو پاسدار را ديدم که به مقر ما آمدند. با ديدن آنها
حالم تغيير کرد! من هر دوي آنها را ديده بودم که بدون حساب و در
زمرهي شهدا و با سرهاي بريده شده راهي بهشت بودند.
براي اينکه مطمئن شوم به آنها گفتم: نام هر دوي شما محمد
است؟ آنها تأييد کردند و منتظر بودند که من حرف خود را ادامه
دهم، اما بحث را عوض کردم و چيزي نگفتم.
از شرق کشور برگشتم. من در اداره مشغول به كار شدم. با حسرتي
كه غير قابل باور است.
يك روز در نمازخانه اداره دو جوان را ديدم كه در كنار هم نشسته
بودند. جلو رفتم و سالم كردم.
خيلي چهره آنها برايم آشنا بود. به نفر اول گفتم: من نميدانم
شما را كجا ديدم. ولي خيلي براي من آشنا هستيد. ميتوانم فاميلي
شما را بپرسم؟
نفر اول خودش را معرفي كرد. تا نام ايشان را شنيدم، رنگ از
چهرهام پريد!
ياد خاطرات اتاق عمل و ... برايم تداعي شد. بالفاصله به دوست
كناري او گفتم: نام شما هم بايد حسين آقا باشه؟
او هم تأييد كرد و منتظر شد تا من بگويم كه از كجا آنها را
ميشناسم. اما من كه حال منقلبي داشتم، بلند شدم و خداحافظي
كردم.
خوب به ياد داشتم كه اين دو جوان پاسدار را با هم ديدم كه وارد
برزخ شدند و بدون حسابرسي اعمال راهي بهشت شدند. هر دو با هم
شهيد شدند درحاليكه در زمان شهادت مسئوليت داشتند!
باز به ذهن خودم مراجعه كردم. چند نفر ديگر از نيروها براي من
آشنا بودند.
پنج نفر ديگر از بچههاي اداره را مشاهده كردم كه االن از هم جدا
و در واحدهاي مختلف مشغول هستند، اما عروج آنها را هم ديده
بودم. آن پنج نفر با هم به شهادت ميرسند.
چند نفري را در خارج اداره ديدم که آنها هم...
هرچند ماجراي سه دقيقه حضور من در آن سوي هستي و بررسي
اعمال من، خيلي سخت بود و آن لحظات را فراموش نميكنم، اما
خيلي از موارد را سالها پس از آن واقعه، در شرايط و زمانهاي
مختلف به ياد ميآورم.
چند روز قبل در محل كار نشسته بودم. چاپ اول كتاب سه دقيقه
در قيامت انجام شده بود. يكي از مسئولين از تهران، براي بازرسي به
ادارهي ما آمد.
همينكه وارد اتاق ما شد، سالم كرد و پشت ميز آمد و مشغول
روبوسي شديم. مرا به اسم صدا كرد و گفت: چطوري برادر؟
من كه هنوز او را به خاطر نياورده بودم، گفتم: الحمده
۲.۷k
۲۶ آذر ۱۴۰۰
دیدگاه ها (۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.