تکرار پشتِ تکرار،تنهایی است و تردید

تکرار پشتِ تکرار،تنهایی است و تردید
دردا ،گذشته ها را، با او نشد که خندید
پیسی گرفته فصلِ انگیزه ها و رویا
در قبضه ی گمانِ ، بود و نبودش اینجا
با من نگو " غریبه " ، از اشتیاق آغاز
ماییم و بستهِ بالِ ، نرفته های پرواز
از منجلابِ اجبار ، سر می کشد زبانه
تکرار شد مکرر قحطی گرم " شانه "
فتوای جانفزای ، سهم سخیف زنجیر
در دل نموده جاری شط العذاب تقدیر
گویا نبوده هرگز ، این عشق باب میلی
لعنت به کفر بعد از ،منجر شدن به مجنون