کاش دورانمان کمی عقب تربود،

کاش‌دورانمان‌کمی‌عقب‌تربود،
مثلایک‌قرن...!
من‌چادرِگلدارسرَم‌میکردم...
وتوباچندنانِ‌سنگکِ‌تازه،
سرِکوچه‌می‌ایستادی‌تامن‌ازکنارت‌ردشوم‌و‌
توباتمامِ‌جسارتت‌به‌من‌نانِ‌داغ‌تعارف‌کنی...
من‌نگاهم‌رانجیبانه‌میدزدیدم...
وتوعاشق‌ترمی‌شدی...
به‌این‌منِ‌دست‌نیافتنی...
مالِ‌آن‌دوران‌اگربودیم؛
برای‌دلبری‌ازتو،آبگوشت‌های‌جانانه‌
روی‌اجاق،بارمیگذاشتم...
که‌بویِ‌دلبرانه‌اش‌تاخانه‌ی‌شمابرسد
وتو بیشترازهمیشه‌عاشقم‌شوی...
تامادرت‌بازهم‌ازنجابت‌وخانمیِ‌
دخترِ‌چادرگلی‌بگویدوتو
قنددردلت‌آب‌شود،وازشرم‌ووَقارت،
سرخ‌وسفیدشوی‌وسرت‌راپایین‌بیندازی...
مالِ‌آن‌دوران‌اگربودیم،
توبرای‌یک‌لحظه‌دیدنم‌باتمامِ‌جهان‌
میجنگیدی...!
چقدرحیف‌که‌مالِ‌آن‌دوران‌نیستیم...
مال‌آن‌دوران‌اگربودیم؛
کوچه‌هاپرمیشدازمردانیکه‌دلشان‌می‌تَپید
به‌خانه‌برگردند،
وزنانی‌که‌تمامِ‌کوچه‌رابرای‌آمدنِ‌
مردعاشقشان‌،آب‌وجارومیکردند...

3/6/12
#اولین_پست