کلام خدا

✍پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله در سفرى بعضى اصحاب را دیدند كه با فریاد دعا مى كنند، حضرت فرمودند: آرام دعا كنید. (141) حضرت زكریّا نیز خداوند را در پنهانى و با اخلاص ندا مى كرد. «نادى ربّه نداءً خفیّاً» (142) زیرا نشانه ى ادب است چنانكه خداوند به مؤمنان مى فرماید: بلندتر از صداى پیامبربا او سخن نگویید. «لاترفعوا اصواتكم فوق صوت النبىّ كجهر بعضكم لبعض» (143) وممكن است صداى بلند در عبادت ونیایش، زمینه ساز تظاهر وریا باشد.

تضرّع و ناله در دعا، نشانه ى توجّه انسان به كمبودها و نیازهاى خود و عامل شكستن غرور و خودخواهى است. زیرا آنكه خود را قوى و غنى بداند، در برابر هیچ كس ناله و درخواستى ندارد.

امام صادق علیه السلام فرمود: تضرّع در دعا، دستان را به طرف آسمان بلند كردن و دعا نمودن است، (144) پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله نیز چنین دعا مى كرد و سلمان فارسى از آن حضرت نقل كرده كه فرمود: خداوند حیا مى كند دستى را كه به دعا بلند شود محروم برگرداند. (145)

-----

141) تفاسیر مجمع البیان و كبیر فخررازى

142) مریم، 3

143) حجرات، 2

144) كافى، ج 2، ص 481

145) تفسیر قرطبى