ﺳﺎﺩﻩ ﻣﯿﺒﯿﻨﻢ ﺗﻮﺭﺍ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺭﻭﯾﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﻣﯿﺰﻧﻢ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﻭﺍﺭ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﻣﯿﻨﺸﯿﻨﯽ ﺩﺭ ﺑﺮﻡ ﻣﺤﻮ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﻣﯿﺸﻮﻡ
ﺑﯿﺨﯿﺎﻝ ﺍﺯ ﻏﺼﻪ ﻭ ﺗﺸﻮﯾﺶ ﻓﺮﺩﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺟﻮﯼ ﺁﺏ ﻭ ﺳﺎﯾﻪ ﯼ ﺁﻥ ﺑﯿﺪ ﻣﺴﺖ
ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ ﺩﺭ ﺩﺷﺖ ﻭ ﺻﺤﺮﺍﯾﯽ ﮐﻪ
ﻧﯿﺴﺖ
ﻣﯿﺰﻧﻢ ﯾﮏ ﺟﺮﻋﻪ ﻣﯽ ﺍﺯ ﺳﺎﻏﺮ ﻣﮋﮔﺎﻥ ﺗﻮ
ﺟﺴﻢ ﻭ ﺭﻭﺣﻢ ﻣﺴﺖ ﺁﻥ ﭼﺸﻢ ﻓﺮﯾﺒﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﻫﺮ ﺷﺒﻢ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﯼ ﮐﻮﯼ ﺗﻮ ﺍﻡ
ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ ﺩﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﺭﻭﯾﺎﯼ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﻣﯿﺴﭙﺎﺭﻡ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻢ ﻣﯿﻨﻮﯾﺴﻢ ﺧﻂ ﺑﻪ ﺧﻂ
ﺍﺯ ﻣﻌﻤﺎﯼ ﻭﺻﺎﻟﺖ ﺑﺎ ﺍﻟﻔﺒﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ