آدم ها کاغذ نیستند، قلبهایشان هم کاغذی نیست.

آدم ها کاغذ نیستند، قلبهایشان هم کاغذی نیست.
نمی توانی خط خطی شان کنی و بعد هم آن را مچاله کنی و بیندازی دور.
آدم ها تقویم نیستند که شنبه یکشنبه شان را که ورق زدی بی اعتبار شوند و باطله.
آدم ها یک اسم و یک عکس در فیس بوک نیستند که هر وقت هوس کردی بلاکشان کنی و وقت دوست داشتی دگمه حذف را بزنی و پاکشان کنی.
آدم ها با یک دگمه به دنیا نیامده اند که با یک دگمه از دنیا بروند.

آدم ها چالش عکس های سیاه و سفید و سطل یخ نیستند که یک روز به هیجانت بیاورند و یک روز دیگر بی مزه باشند و در پی چالشی دیگر و مزه ای دیگر.
آدم ها سریال طنز نیستند که یک بار، دو بار، سه بار تماشایشان کنی و بخندی و بعد هم ببینی که دیگر خنده ات نمی گیرد.
دیگر تماشایت نمی آید!
آدم ها پنجره های خانه ای متروکه نیستند که از سر شوخی و بازی سنگ را برداری شیشه شان را نشانه بگیری و بشکنی و بعد هم بگذری با لبخندی بر لب با حسی از غرور و پیروزی.
نه، آدم ها نه گوشی موبایلند ، نه اتومبیل، نه کفش و شلوار و پیراهن; نه شهر بازی و
نه رستوران و نه کافی شاپ.

هر آدمی قراردادی ست اما نه قراردادی یک طرفه که هر وقت خواستی فسخش کنی .;بی هیچ چرایی و بی هیچ چگونه ایی.
هر آدمی مسوولیتی ست و این را باید باور کنی آن زمان که می پذیریش .
آن زمان که می خواستی که بپذیریش .
اما اگر خواستی روزی از مسوولیتی شانه خالی کنی و از آدمی یادت باشد که بی محابا چنین نکنی.
چون که آدم ها می افتند و می شکنند.
و شکستن آدم ها شکستن آدمیت است
و اگر آدمیت شکست دیگر هیچ چیز پس از آن ارزشی ندارد

#


💜 💜
❣ ❣