بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
بالاترین سرمایهٔ هر سالک، بی‌تعلقی و خالی بودن اوست. نه فقط به مادیات که به معنویات هم. از این بالاتر سرمایه‌ای نمی‌شناسم. نه خواهشی، نه آرزویی، نه توهّم آرمانی و نه در حسرت جایی و مقامی. چه در این وادی دستِ پر رفتن، پر از خالی رفتن است. وَه که ترازوی چنین شخصی چقدر سنگین و پر ارزش است. بالا و پایین این جهان را دیده و به هیچ چیز دل نبسته است. نه به لذتش، نه به ثروتش، نه به قدرت و دانایی‌اش، و نه حتی به کار خیر و عبادتش. او فارغ از همهٔ اینهاست. پر از خالی است. فاش بگویم که تمامی انبیاء و اولیاء حق، بلکه تمامی فرشتگان مقرب آسمان شوق دیدار چنین سالکی را دارند. کسی که تنها و تنها یگانه گوهر وجود خویش را آورده است. گوهری که به هیچ چیز آلوده‌اش نکرده است.