یک روز از سر بی کاری به بچههای کلاس گفتم انشایی بنویسند

یک روز از سر بی کاری به بچه‌های کلاس گفتم انشایی بنویسند ،

با این عنوان که :

فقـر بهتـر است یا عطـر ؟

قافیه ساختن از سرگرمی هایم بود.

چند نفری از بچه‌ها نوشتند : فقـر .

از بین علم و ثروت همیشه علم را انتخاب می‌کردند ،

نوشته بودند که :

فقـر خوب است چون چشم و گوش آدم را باز می‌کند و

او را بیـدار نگه می‌دارد ولی عطـر آدم را بیهوش و مدهوش می‌کند.

عادت کرده بودند مجیـز فقـر را بگویند چون نصیبشان شده بود

فقط یکی از بچه‌ها نوشته بود : عطـر .

انشایش را هنوز هم دارم . جالب بود ؛ نوشته بود :

عطـر حس‌های آدم را

بیـدار می‌کند که فقـر آن‌ ها را خاموش کرده است ...


برگرفته از کتاب "رؤیای تبت" | فریبا وفی