ﺑﺎ ﮔﻠﺮﺥ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﯼ ﻏﻨﭽﻪ ﺩﻫﺎﻥ
ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﭙﻮﺵ ﭼﻬﺮﻩ ﭼﻮﻥ ﻋﺸﻮﻩ ﺩﻫﺎﻥ
ﺯﺩ ﺧﻨﺪﻩ ﮐﻪ: ﻣﻦ ﺑﻌﮑﺲ ﺧﻮﺑﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ
ﺩﺭ ﭘﺮﺩﻩ ﻋﻴﺎﻥ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ ﺑﯽ ﭘﺮﺩﻩ ﻧﻬﺎﻥ