در اهواز یک «قتل ناموسی» رخ داده. ماجرایی که تکرار می شود

در اهواز یک «قتل ناموسی» رخ داده. ماجرایی که تکرار می‌شود. یک فاجعه‌ی انسانیِ کامل. چنان موحش است که حتی نمی‌توانی روایتش کنی. باید ابتدایی‌ترین و بدیهی‌ترین اصول را به عده‌ای یاد داد: «کسی صاحبِ جانِ دیگری نیست». اما این چیزها هر قدر ساده‌تر باشند، یاددادن‌شان سخت‌تر است.

‌..................................................

دلم می‌خواست اهل یک کشور حاشیه‌ای باشم یک گوشه‌ی نقشه‌ی دنیا...
گمنام، خنثی، سر به لاک خودش.
از آن کشورها که نشسته یک گوشه ماستش را می‌خورد
نه نفت می‌فروشد، نه مسلسل می‌خرد.
خانه ی پُر اش، شامپو می‌دهد، شکلات می‌گیرد.
نه تهدید می‌کند، نه تهدید می‌شود...
سالی یک بار هم اسمش در اخبارهای بین‌المللی نمی‌آید.
تحریم نیست، تحریم نمی‌کند.
حرام است، حرام است، نمی‌کند.‌
قرار نیست بجنگد، قرار نیست باهاش بجنگند.
سیاست‌مدارهاش نمی‌خواهند دنیا را نجات دهند، تغییر دهند، بکوبند از نو بسازند.
با کشورهای همسایه‌‌اش فقط یک سلام‌وعلیک دارند...
دلم میخواست در حاشیه‌ امن چنین کشوری بنشینم و ندانم خاورمیانه کجاست...