مدرسه که میرفتیم هربار که دف

مــــدرســــه که مــــی‌رفــــتــــیم هربــــار که دفــــتــــر مــــشــــقــــ‌مــــون رو جــــا مــــی‌ذاشــــتــــیم مــــعــــلــــمــــ‌مــــون مــــی‌گــــفــــت "مــــواظــــب بــــاش خــــودت رو جــــا نــــذاری" و مــــا مــــی‌خــــنــــدیدیم و فــــکر مــــی‌کردیم نــــمــــیشــــه خــــودمــــون رو جــــا بــــذاریم !
بــــزرگ که شــــدیم بــــارها و بــــارها یه قــــســــمــــت از خــــودمــــون رو جــــا گــــذاشــــتــــیم تــــو یه کافــــه،تــــو یه خــــیابــــون،تــــو یه خــــاطــــره ویاحتی تــــو یه آغــــوش...
‌