عشق من...

عشق من...
دوستت دارم بی مقدمه...
بی آنکه از احوال پرسی و وضع آب و هوا چیزی گفته باشم...
بی انکه از گوشه و کنار کوچه حرفی زده باشم...
اینجا هوا کمی مه گرفته و آسمان قلبم منتظر اشاره ای است تا بی مهابا برایت ببارد...
از هیاهوی خانه به سکوت کوچه پناه میبرم و دوباره آسمان به منو طوفان قلبم سلام میکند...
دستهایم چیزی کم دارند...
می ایستم...
خلوت کوچه تنها صدای خنده های شیرین و مستانه ی تورا از من بازخواست میکنند...
ولی...

افسوس...