قسمت دوم

قسمت دوم
✅ امید از آثار امنیت روانی انتظار

امید حالت حاکم بر تمام فعالیتهای ذهنی و روحی و رفتاری شخص منتظر است . یعنی حتی در زمان دردمندی و تشویش و دلهره او خود را تسلیم حالت پیش آمده و موقعیت حاکم بر اجتماع و اوضاع زمانه نمی کند . چون او در پس تمام این ناملایمات و تشویشها و گرفتاریها و انده های طولانی ، ساحل امن را می بیند و دل مطمئنی را جستجو می کند .
او می داند که این بیمها ناپایدار است و با ظهور منتظر تمام تشویشهای به سر انجام نجات و امید ختم می گردد .
آنچه این نوع انتظار را از دیگر انواع انتظار مخرب و ویران گر متمایز می سازد ، همین نکته و بخش مفهمومی واژه انتظار است .
در کنار درک تمام ناملایمات و تلخیها و نابهنجاریها و تشویشها ، امید به آینده روشن است که از عمق جان انسانها سر چشمه می گیرد و آنها را به تکاپو وا می دارد . ریشه ی انتظار شکستها و تشویشها و رسیدن به منتهای ناپاکیها و نابخردیها نیست ، ریشه ی انتظار امید به آینده روشن است . ریشه ی انتظاراز اصلی قرانی و روائی نشات می گیرد که همان « اصل حرمت یاس از روح الله » است .
انسانهای مومن هرگز امید خویش را از دست نمی دهند و تسلیم یاس و نومیدی و بیهوده گرایی نمی گردند . این حالت عدم یاس و امیدواری به روح اللهی- همانند درک وضعیت موجود - یک حالت عمومی و بشری است نه فردی و گروهی ، در حالیکه با نویدهای خاص و شخصی که به آن قطعیت داده است همراه می باشد.

( مطهری مرتضی ، ۱۳۷۱ ص۷)


⛅ ألـلَّـهُـمَــ عَـجِّـلْ لِـوَلـیِـکْ ألْـفَـرَج به حَقِ حَضْرَتِ زینب سلام الله علیها ⛅