شهید کمیل صفری تبار دلاور گردان صابرین

شهید کمیل صفری تبار

شهید مصطفی (کمیل) صفری تبار در نهم خرداد سال 67 در روستای «بیشه» سر از توابع شهرستان بابل به دنیا آمد. پدر کمیل به یاد روزهای دفاع مقدّس و علاقه مندی به گروه های چریکی و جنگ های نامنظم شهید دکتر مصطفی چمران، و به یاد دعای کمیل، فرزندش را در شناسنامه به مصطفی و در عام کمیل نام نهاد. 

کمیل در نوجوانی در جریان سفری که به راهیان نور می‌رود, با عنایت شهدا هدف  زندگی‌اش  تغییر میکند و برای ورود به سپاه بسیار تلاش کرد اما موفق نشد. او که در رشته علوم تجربی فارغ التحصیل شده بود برای گذراندن خدمت سربازی به لشکر 30 پیاده گرگان اعزام شد و همزمان برای ورود به سپاه تلاش می‌کرد. پس از گذشت 2 ماه از سربازی‌اش او برای ورود به سپاه پذیرفته می شود و با  سختی از لشکر 30 گرگان تسویه حساب گرفته و دراسفند سال 86 وارد دانشگاه امام حسین (ع) شد و در نهایت در بهمن سال 88 با معدل 17.30 از دانشگاه امام حسین(ع) فارغ التحصیل شد.

او پس از فارغ التحصیلی در دانشگاه امام حسین(ع) در یگان صابرین سپاه مشغول به فعالیت و جهاد در راه خدا شد. سرانجام او که در عملیات مبارزه با گروهک پزاک عازم شمال‌غرب کشور می‌شود, در سحرگاه 13 شهریور سال 90 در کردستان در ارتفاعات جاسوسان در حین مبارزه با پژاک, همرزم و دوست کمیل، شهید محرابی پناه تیرمی‌خورد. وقتی کمیل برای کمک به دوستش می‌رود، خمپاره‌ای در کنار این دو اصابت می‌کند و هر دوی آنها آسمانی می‌شوند. این دو شهید با هم عقد اخوت بسته بودند که در صورت شهادت یکی از آنها دیگری شفاعت کند که هر دو شهید و شفیع هم شدند.