لباس عروس هایی که حیا را میبرند

#لباس_عروس_هایی_که_حیا_را_میبرند

در قرن پانزدهم زمانی که شاهزاده مارگارت در انگلستان ازدواج کرد، لباس او به حدی سنگین بود که نمی توانست حرکت کند و به کمک دو نفر به کلیسا برده شد...

در سراسر تاریخ، زنان همواره تلاش می کردند تا لباس عروس خاصی داشته باشند که با موقعیت، فضای #جشن_و_شادی متناسب باشد و باعث شود تا #عروس زیبا را، زیباتر از آنچه هست، نشان بدهد و عروسی که چندان زیبا نیست، حداقل عالی و با شکوه به نظر برسد.لباس عروس، نشانه ای از ملیت در قرون وسطی، ازدواج بیشتر از پیوند میان دو نفر اهمیت داشت. در بسیاری موارد اتحاد و پیوند بین دو خانواده، دو تجارت، حرفه و حتی اتحاد بین دو کشور به شمار می آمد. بنابراین عروس باید به شکلی لباس می پوشید که به بهترین نحو معرف خانواده او باشد؛ لباس او تنها معرف شخص او نبود.

در آن زمان ازدواج های سلطنتی دارای #اهمیت_سیاسی بسیاری بود و برای ایجاد اتحاد و پیمانی محکم بین دو کشور انجام می شد، بنابراین لازم بود تا عروس جوان، عالی و باشکوه به نظر برسد تا اعتبار و حیثیت کشور خود را تقویت کند و با نشان دادن ثروت و توانگری ملت خود، بر کشور داماد تاثیر بگذارد.

#خانواده_های_سلطنتی و ثروتمند از عالی ترین پارچه هایی که ممکن بود، استفاده می کردند و #گران_ترین_پارچه ها از قبیل مخمل، ابریشم و حریر گلدار، اطلس، خز و پارچه های بافته شده از نخ های طلا و نقره را به کار می بردند. در آن زمان پارچه ها با دست ریسیده می شد، بافته می شد و خشک می شد، . اما آن ها دامن ها را به شکل جمع، بزرگ و پف کرده درست می کردند، طول آستین ها تا زمین ادامه داشت و دنباله دامن در پشت لباس به طول چند متر کشیده می شد.

ادامه دارد