عدم تدبیر

عدم تدبیر
*****
تابلوی بزرگی بود ، روی بزرگترین پل عابر شهر ، روی آن نوشته بود «در حال حاضر بیشترین آمار طلاق به علت استفاده از شبکه های اجتماعی است » . نکته قابل تاملی ست . بحثهای فرهنگی و آسیب شناسی حول شبکه های اجتماعی بسیار است و این نوشته به آنها نمیپردازد اما آنچه میخواهیم از آن بگوییم یک اشکال به دولت است و یک اشکال به خودمان . اما ایرادی که به دولت و حکومت وارد است این است که اگر واقعا شبکه های اجتماعی اینقدر آسیب ساز و مشکل آفرین شده اند پس چرا برای ممنوع و مسدود کردن آنها استخاره میگیرید ، مگر مواد مخدر یا جرائم دیگر اینگونه با آرامش و سلامت ما جامعه بازی کرده اند که آنها را ممنوع کرده اید اما با اینکه هزینه و تلفات شبکه های اجتماعی بالاتر رفته باز هم منتظر هستید فرشته ها از آسمان بیایند و این بساط هرزگی و فساد را جمع کنند .
اما ایرادی که به خودمان وارد است بی ظرفیتی و افراط است . اگر افراط در استفاده از این ابزار ها نبود شاید ما شاهد این تابلو بر فراز شهر نبودیم . در بسیاری از موارد افراد با استفاده بیش از حد از یک ابزار مفید جهت های مختلف زندگی خود را به تعطیلی میکشانند و همین مسئله به ظاهر ساده باعث تخریب بنیان زیندگی آنها میشود . وقتی فردی بیش از اندازه وارد کانالها و پیج های میشود در واقع مقداری از عمر خود را خرج کرده و باید در قبال آن بهره ای برده باشد اما با کمال تاسف نه تنها بهره ای نبرده بلکه علاوه بر اینکه عمر عزیز را مفت از دست داده یا دچار شبهه شده یا دچار تحریک احساسات کاذب شده یا دچار مشکلات متعددی شده که برآیند همه آنها عدم توجه به زندگی حقیقی اوست . بی توجهی به زندگی حقیقی نیز انسان را در وادی مشکلات غرق میکند .
آنچه لازم بود تدبیر دولت تدبیر و امید بود که نبود و همچنین تدبیر مردم در استفاده معتدل از ابزار های زندگی .