پدر! تو از جنس کوهی؛

پدر! تو از جنس کوهی؛
که تمام قلب من
در سینه ی تو می تپد!
تو همان حس زیبای امنیتی؛
آن هم در یک شبِ طوفانی!
و تو ...از همان ابتدای آفرینش من،
تکیه گاه شب های بی قراری ام بودی...
آری؛‌ اینگونه بود،
که من، تو را پدر نامیدم ...