نامم هویتم نفسم بودنم تویی

نامم، هویتم، نفسم، بودنم تویی
اصلا تمام یاخته‌های تنم تویی

من هیچ‌وقت جز تو نبودم و نیستم
این واقعیتی که به ظاهر منم، تویی

کرم فشرده در تب پروانگی منم
این پیله‌ای که دور تنم می‌تنم تویی

از حالت پیاده‌رو احساس می‌کنم
تنها دلیل آمدن و رفتنم تویی

روشن مباد چشم کسی که ندیده است
در پشت پاره پاره‌ی پیراهنم تویی

وقتی که مرگ بی‌خبر از راه می‌رسد
آن پلک آخری که به هم می‌زنم تویی

#حمیده_رضایی