لبها به ذکر دنیای پوچ باز است

لب‌ها به ذکر دنیای پوچ باز است
اما درون سینه، صد راز باز است.
از حال و کار و نان می‌گویند و می‌روند،
لیک از مراد و درد هرگز نمی‌گویند.
چون غنچه‌ای بسته، آرزو نهان است
و این همه گفتگو، تنها یک گمان است.
فریاد شوق و میل در جان اسیر است،
که از ترس چشم خلق، لب بسته و سیر است.