من بچ ه ی عقده م حاج ی

مـن بچ ـه ی عقـده م حاج ـی
شُـل نمیگ ـیرم کـه پشـتم باشـی واسـه مُح ـکم کاری
ح ـتی اگـه شـب زنـده داریـم ص ـبح بایـد پاشـیم
تـو بـه درد نمیخ ـوری بچ ـه ج ـون
وقـتُ اینـطوری صَ ـرف میکـنی
وقـتم وقـتت وقـت
وقـتمون وقـتتون وقـتشون
نـرسه پَـک بتـون میـبُره مَغ ـزتون
کـفِ خ ـونه کـف و خ ـون
چ ـون مـا در ح ـال ساخ ـتیم
پـروانه هـم داریـم
نیـازی نـدارم بـرام بـباری
ح ـقایق لاسـتیک، کـلام مـا م ـیخ
باخ ـتن بـرای مـا نـی
کاشـتن بـرای مـا مـین
تـن میـدیم بـه سخ ـتی امـا سـر نمـیره
بـد میخ ـوره زمـین هـرکـی واسم ـون بـد بـبینه
بـسه دیگـه ریـده طـرز دیـدت
تقص ـیر کیـه؟
لابـد تقص ـیر مـن و سرزمیـنه _-|×|-_ !