10 آبان، جشن ملی آبانگان، گرامی داشت آب
10 آبان، جشن ملی آبانگان، گرامیداشت آب
ایرانیان در هرماه یک جشن ملی برگزار میکردند. آبانگان جشنی است که در روز 10 آبان و در ستایش ایزدبانوی ایرانی «آناهیتا» برگزار میشده است.
این جشن از دیدگاه استورهای به زمانی بازمیگردد که «زو» یا «زوتهماسپ» پادشاه ایرانی در جنگی بر افراسیاب پادشاه آریاییان بیرونی (تورانی) پیروز شد و توانست تورانیان آریایی را از مرزهای ایران بیرون رانده و در سپس باران پس از 5 یا 7 سال خشکسالی در ایران باریدن گرفت. زو پسر تهماسپ در زمانی به پادشاهی ایران رسید که به دلیلی خشکسالی و قحطی، کشور ایران دچار سستی شده بود و هرکس میکوشید بخشی از ایران را جدا کند. از این ماجرا در شاهنامهی فردوسی نیز یاد شده:
همان بُد که تَنگی بُد اندر جهان
شده خشک خاک و گیا را دهان
نیامد همی زآسمان هیچ نَم
همی برکشیدند نان با دِرَم
آیین و شیوهی برگزاری جشن آبانگان:
ایرانیان این برای برپایی این جشن ملی به پای دریا و رودخانهها و... میرفتند و به جشن و پایکوبی میپرداختند. از همه مهمتر اینکه ایرانیان آب را بهشدت گرامی داشته و از آن نگهداری میکردند و هیچگاه آب را با هیچ چیز آلوده نمیکردند و هدر نمیدادند. در نتیجه امروزه میتوان این جشن را با گردهمآمدن و شادی و پایکوبی برگزار کرد و به پاکسازی طبیعت و آبها و رودخانهها و پیشنهاد صرفهجویی در مصرف آب پرداخت.
-
برگرفته شده از: http://fartor.persianblog.ir/post/296
ایرانیان در هرماه یک جشن ملی برگزار میکردند. آبانگان جشنی است که در روز 10 آبان و در ستایش ایزدبانوی ایرانی «آناهیتا» برگزار میشده است.
این جشن از دیدگاه استورهای به زمانی بازمیگردد که «زو» یا «زوتهماسپ» پادشاه ایرانی در جنگی بر افراسیاب پادشاه آریاییان بیرونی (تورانی) پیروز شد و توانست تورانیان آریایی را از مرزهای ایران بیرون رانده و در سپس باران پس از 5 یا 7 سال خشکسالی در ایران باریدن گرفت. زو پسر تهماسپ در زمانی به پادشاهی ایران رسید که به دلیلی خشکسالی و قحطی، کشور ایران دچار سستی شده بود و هرکس میکوشید بخشی از ایران را جدا کند. از این ماجرا در شاهنامهی فردوسی نیز یاد شده:
همان بُد که تَنگی بُد اندر جهان
شده خشک خاک و گیا را دهان
نیامد همی زآسمان هیچ نَم
همی برکشیدند نان با دِرَم
آیین و شیوهی برگزاری جشن آبانگان:
ایرانیان این برای برپایی این جشن ملی به پای دریا و رودخانهها و... میرفتند و به جشن و پایکوبی میپرداختند. از همه مهمتر اینکه ایرانیان آب را بهشدت گرامی داشته و از آن نگهداری میکردند و هیچگاه آب را با هیچ چیز آلوده نمیکردند و هدر نمیدادند. در نتیجه امروزه میتوان این جشن را با گردهمآمدن و شادی و پایکوبی برگزار کرد و به پاکسازی طبیعت و آبها و رودخانهها و پیشنهاد صرفهجویی در مصرف آب پرداخت.
-
برگرفته شده از: http://fartor.persianblog.ir/post/296
۱.۲k
۰۹ آبان ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.