کاش خودخواهی را بلد بودی؛

کاش خودخواهی را بلد بودی؛
مرا فقط و فقط برای خودت میخاستی٬خودِ خودت،نمیگذاشتی دیگران حتی نگاه چپ بیندازند به دختر موبلندی که باید سهم تو از این دنیا باشد..
کاش آنقدر بلندپرواز بودی که
قصر رویاهایم را بالاتر از هر آسمان خراشی میساختی جایی که فقط خودم باشم و خودت و عاشقانه هایمان که بماند برای خودمان..
کاش فقط کمی لجباز بودی؛
مثلا با همه دنیا لج میکردی برای بودن در کنار من
برای نوازش موهایم که فقط با انگشتان تو عجینند..
کاش جلوی همهٔ دنیا می ایستادی و عشقمان را فریاد میزدی تا همه بدانند که در دنیای امروز هم
میشود دل داد،
میشود دل برد،
میشود دیوانگی کرد برای معشوقه ای که دل تورا بردن را از بر کرده..
همه صفات بد دنیا هم اگر در تو باشد من بازهم دلت را میبرم به همان جای همیشگی
میدانی که دل بردنت تنها چیزی است که خوب بلدمش...