بران نگاه ، شرابِ سرخِ شیرازیست ؟ یا انکه ماه نشسته به کارِِ طنّازیستبران کمانِ دو ابرویِ چون فَمَرَت عزایِ عشقِ خودَش را گرفته بیدادیستکدام نَقش کشیده چشمِ چون ماهَت که نازبه باردازان چومهتابیست#خزان به تاب و تَبَش