یادی از للک

یادی از للک

دلم تنگه سی او روزل خاشو/
که مجمع پر للک مشتن نهاشو/
میرختن ری سرش کدی بادنجون/
دوتا کت پیاز وچپه ای نون/
للک عین تلی تو دل سینی/
یه پاتیلی پر از آلو زمینی/
للک مث تل و آلو سنگلش بی/
پیاز و تروکم جای جنگلش بی/
روغنل خاشو بی چشمه سارش/
آدم حظ میکه تا پی دس بخارش/
بوی عطر للک و بوی روغن/
همه میفهمیدن بالا و دومن/
همه با هم میگفتن که فلانی/
درس کرده تو خونش شوم خانی/
زبس که عطر و بو داشت او زمانل/
شو و روز بی للک ،خوراک خانل/
نمیدونم للک از ما چه دیده/
که یک باره زماها دل بریده/
میگن از ماکارونی دل غمینه/
گمونم واقعا دردش همینه/
اگه دردت ایه، دلگیر نبو وش/
میرم کارخونشه، مو میزنم تش/
قسم یاد میکنم دوسم تو باشی/
زبس بامزه و لطیف و خاشی/
میدونی حرف مو دوز و کلک نی/
خوراکم بعد از ای، غیر از للک نی/
تو میفهمی که گشنی ای بمیرم/
دیگر ماکارونی هرگز نگیرم/
بیو و قهر نکه شرم از خدا کن/
دلم تنگ وایده سیت، رحم و ما کن/
بادنجون و کدی در انتظارن/
ده از دوری تو طاقت ندارن/
همش شو روز کنن گریه و زاری/
که شاید یه روزی سر در بیاری/
بیو بازم بشین تو دل سینی/
بکو شاد تو دل آلو زمینی/