زخم،

زخم،
کهنه اش بیشتر درد میکند ؛ بیشتر میسوزاند ؛ جایش که بماند تو را به سالهای دور می برد
زخمِ با هم بودنهایمان را می گویم! همان هایی که یک جای سالم در شادی های مشترکمان نمیگذارند،
بودن هایی که شبها ؛ پشت پلکهایمان را داغ میکنند ؛ اشک می شوند و از گونه هایمان سُر میخورند
همان هایی که با یک تشابه اسمی ؛ شما را به هم می ریزند..
کاش این بودنها، یا اصلا آغاز نشوند یا همیشه بمانند ...