بهشت یا جهنم!

ما در زیستن‌مان تنها یک بار فرصت داریم تا بشویم آنکه باید بشویم. تا راه بیابیم، از گذار زندگی لذت ببریم، کارهای بزرگ - به نسبت آرزوهای مان - انجام دهیم و دست آخر، محصولی برداشت کنیم.
اگر این یک‌دانه فرصت از دست برود، همچون تاجری که سودی عظیم را بخاطر کوتاهی‌اش از دست داده "میسوزیم" و این سوختن از ماست، نه از آتشی که از خارج به جان ما بیندازند.
بکوشیم اینگونه "بهشتی" باشیم.
پ.ن: اکنون دو سال است که عضوی کوچک از خانواده بزرگ پژوهشگاه مطالعات فقه معاصر هستم؛ نگاره ثبت شده در همانجا، در یکی از هزاران نشستی که نمیدانم کدام است.