نفس باد صبا کو؟ نگران است دلم

نفس باد صبا کو؟ نگران است دلم
آن همه ساز و نوا کو؟ نگران است دلم

آن که شب تا به سحر وصف رخش میکردم
یار و معشوقه ی ما کو؟ نگران است دلم

همه شب بر رخ او گریه و زاری کردم
علت اشک و سنا کو؟ نگران است دلم

من که پایم به فرار و دلم آغشته اوست
آن همه قوّت پا کو؟ نگران است دلم

دلم هر روزه و هرشب نگران است و مریض
آن همه حال و هوا کو؟ نگران است دلم

او که هم درد و دوا بود ، چرا دیگر نیست!؟
آن همه درد و دوا کو!؟نگران است دلم

او که بود از بود او خوشحالی و مهر و صفا
آن همه مهر و صفا کو؟ نگران است دلم