در این کشاکش رنگین،

در این کشاکش رنگین،
کسی چه می داند
که سنگ عزلت من در کدام
نقطه‌ی فصل است.
هنوز جنگل ، ابعاد بی شمار خودش را
نمی شناسد.
هنوز برگ
سوار حرف اول باد است!
هنوز انسان چیزی به آب می گوید
و در ضمیر چمن جوی یک مجادله
جاری است،
و در مدار درخت
طنین بال کبوتر،
حضور مبهم رفتار آدمی زاد است...


👤سهراب سپهریi