سکه های عرب ساسانی: سکۀ عبدالله بن زبیر

سکه‌های عرب‌ساسانی: سکۀ عبدالله بن زبیر

اعراب از خود سکه نداشتند و سکه‌های ایرانی و رومی را در کار می‌داشتند. در دوران دولت مدینه، بر سکه‌های ساسانی، کوته واژه‌های اسلامی افزوده شد. پس از گشوده شدن ایران، ضرابخانه‌های ساسانی به دست اعراب افتاد و آنان، قالب‌های سکه‌های خسروان را با دگرگونی‌هایی برای سکه زدن به کار گرفتند. افزودن نام امیر عرب، افزودن «بسم الله» و برخی تغییرات دیگر با حفظ اصل قالب سکه‌های ساسانی، پدیده‌ای را پیش آورد که به آن، سکه‌های عرب‌ساسانی گفته می‌شود. سکۀ عبدالله بن زبیر از این سکه‌هاست. عبدالله بن زبیر، تنها خلیفۀ خاندان زبیری بود و در مکه می‌نشست. بر سکۀ او که ضرب پارس است، در دایرۀ بیرونی، «بسم الله» دیده می‌شود. در درون سکه در دو سوی چهر خسرو، جملۀ «xwarrah apzūt Apdulā Zober» (فره افزود عبدالله زبیر) به خط و زبان پهلوی ساسانی دیده می‌شود. نقش #ماه‌وستاره نیز که از نشان‌های باستانی ایرانیان است، بر گرد این سکه دیده می‌شود. یک ویژگی املایی این سکه، املای جایگزین است که نویسۀ y به جای نویسۀ z به کار رفته‌است. به همین سبب در لایۀ حرف‌نویسی، زیر z خط کشیده می‌شود.

@Lianpars