همه زنها شاعرند!وقتی کلمات خفته بر لبهایشانپیله تنهایی خود را میشکافد پروانه ایی می شود با بال شکستهجرات پرواز ندارد! می نشیندبر روی خطهای سفید وسیاه دفتر کاهی گاهی تلخ گاهی شیرین.....