عشقخدا به دریا میماند

عشق خدا به دریا می‌مانَد،
هر انسانی به قدر ذاتش
از آن آب بر می‌دارد،
این که هر کسی چقدر آب بر می‌دارد
به گنجایش ظرفش بستگی دارد؛
یکی ظرفش خمره است،
یکی دل ُ،
یکی کوزه،
دیگری پیاله . . .
دیدگاه ها (۶)

گاهی آدم دلش می‌خواهد همه چیز را فراموش کنددست بیخیالی را بگ...

فقط کافیستهر از گاهی در زندگی پشت کنی به تمام آنهایی که چشمِ...

یادت باشه....وقتی از زندگی کسی رد میشی،رد پای قشنگی از خودت ...

دانستن اینکه عشق چه موقع شکوفه می‌دهد دشوار است ؛ ناگهان یک ...

آیدای کوچولوی منآن‌قدر دوستت دارم که گاهی از وحشت به لرزه می...

مادر نامت را که می نویسمقلم می لرزددل می لرزدجهان آرام می شو...

با نگاهم چشم هایت را زیارت میکنمچشم می بندم تو را در دل عباد...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط