چشم مست یار من میخان م ریزد ب هم

چشم مست یار من میخانہ مے ریزد بہ هم
محفل مستانہ را رندانہ مے ریزد بہ ھم
دل پریشان مےکند امواج گیسوے نگار
تا کہ موے آن پرے بر شانہ مے ریزد بہ هم
قطرھ اشکے کہ مے غلتد ز چشمانش بہ ناز
از تاثر مرغ دل را لانہ مےریزد بہ هم
اے دل آن نا مهربان گر مهربان گردد بہ من
از نشاط خاطرے دنیا نمے ریزد بہ هم
خاطر مجموع یاران را بہ بزم اهل دل
نا سپاسے هاے آن بیگانہ مے ریزد بہ هم
روے آسایش ندیدیم از ریاکاران دهر
عیش ما را سبحہ صد دانه مے ریزد بہ هم
نازک است از بس نکویے رشتہ آرامشم
با نسیم بال یک پروانہ مے ریزد بہ هم