هوا که تاریک میشد.

هوا که تاریک میشد.
برنامه دور همی ما شروع میشد!
این برنامه تا نیم شب طول میکشید 
بی هزینه 
ملزومات ش یه چراغ والور بود
و یک کتری که قوری هم قوری بود
هر چه بود هنر بود 
هنر با هم بودن 
هنر خاطره گویی 
تمام رد و بدل های کلامی آن موقع که الان شاکله خاطرات ما از جبهه شده است. 
معصیت در کلام راه نمیدادیم 
کار را تمیز و پاکیزه انجام میدادیم .
در بساط مان هم خنده و قهقهه دیده میشد 
و هم نم اشکی بر گونه نشسته که همراه با آهی
پنهان ش میکردیم .
هم خاطره گویی میکردیم
هم خاطره سازی میکردیم 
نه می رنجاندیم
نه می رنجیدیم
چراغ خاموش بودیم
به وقت گفت و شنفت ها
نور بود نور
وجودشان 
حال شان 
حضورشان 
اخه معلوم نبود
چند شب دیگر با همیم 
آه جبهه کو برادرهای من