تو رو دیدم،به فدای قد و بالای نگاری....

تو رو دیدم،به فدای قد و بالای نگاری....
که همی بنده نواز است و حقیقت، نه مجاز است...
چه بگویم که چنین قصه دراز است...
جهانی به درش غرق نیاز است...
نماز است ،جواز است ،که دلم سوز و گداز است...
و نمان و نمان و نمان ریزه خور خان کریمش...
که به کس کار ندارم ،بجز آن یار ندارم...
به کسی کار ندارم ،سمنی غیر دلم بر سر بازار ندارم...
منِ نالایقِ ناقابلِ نادان چه کنم؟؟؟
با همه درماندگی و کوری و شرمندگی و بندگی و بی ثمری... پیش همان شه که کریم است و رحیم است و همان یار قدیم است...
جهان گیرِ جهان دار و به دل،دلبر و دلدار و وفادار و هوادار،
به این سرور و سردار و کس و کار به دل یار و جهانی به کرم هاش بدهکار
چه میشد دل غم دیده ی من را بشود بااااااااااز خریدار........؟؟؟؟؟؟