مادربزرگ همیشه می گفت: دل آدما چند تا کنج داره. هر کنجی ب

مادربزرگ همیشه می گفت: دل آدما چند تا کنج داره. هر کنجی برای یه سری آدمه.

یک کنج، سفیدِ سفید؛ با چهار تا گلدونِ گل و یک پنجره که نور محبتِ اونایی که دوستت دارن توش می تابه. این جا فقط و فقط برای اوناییه که خیلی دوستشون داری و دوستت دارن.
یک کنج خاکستریه؛ نگاه به هرجاش که می کنی فقط خاکستری می بینی. نه نوری، نه گلدونی، هیچیِ هیچی. ساده است و بی روح. برای اونایی که خاکستری ان برات؛ نه اونقد خوبن که بیان تو کنج سفید و نه اونقد بد که برن تو کنج سیاه.
بعدی سیاهه؛ سیاهِ سیاه، از ساده و بی روح بودن گذشته؛ طوری که نمیشه توصیفش کرد. توش پر از کینه و خشم و نفرته. برای اونایی که اذیتت کردن؛ نادیدت گرفتن؛ اینجا نگهشون میداری تا یادت نره باهات چیکار کردن.
یک کنجی هم هست رنگ نداره، هیچی نداره. نه رنگ، نه روح، نه پنجره، نه خشم، نه کینه و ...
اینجا واسه ادماییه که بودن و نبودنشون برات تفاوتی نداره.
بخشیدیشون ولی گاهی یادشون می افتی و بعد دوباره فراموش میشن تا سری بعد.
تو دلت نگاه کن ببین وسعت کدوم یکی از کنج ها بیشتره.
سفید،خاکستری، سیاه یا بی رنگ؟
اون موقع است که می فهمی تو زندگی با خودت و اطرافیانت چند چندی.

#دلتون_به_زلالی_باران
#عصرتون_به_شادی