.

.
رها نمی‌شوم از این هجومِ خمیازه
محیطِ خستگیِ من ندارد اندازه

چنان به غصه اسیرم که چشمِ خونریزم
شده‌ست بینِ به‌خون‌خفتگان پُرآوازه

به دورِ شهرِ دلِ من حصار و دیوار است
جدا نمی‌شود از هم دو دربِ دروازه

مرا همیشه و هرجا ورق‌ورق کردند
کتابِ زندگی من نداشت شیرازه

پُر از مِه‌ام، پُر از ابرم، پُر از برودتِ محض
هوای حوصله اصلاً نمی‌شود تازه...
‏
#وحید_اشجع