بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
پاسخ قسمت دوم :
البته عوام اهل سنت را فریب می‌ دهند که منظور ما سنت الرسول است، اما چنین نیست، چرا که سنت الرسول، مانند کتاب از موارد اشتراک بود و نه انفراق.
ج)- ریشه‌اختلافات به همان ابتدای بعثت حضرت رسول اکرم (ص) و طول زندگی مبارک ایشان بر می‌ گردد. یعنی با توجه به عنایات ویژه‌ حضرت به امیرالمؤمنین و معرفی ایشان از همان ابتدا به عناوینی چون: برادر، وصی، خلیفه بعد از من، قسیم بهشت و جهنم، دروازه‌ علم و مسلمانان به دو گروه یاران حضرت علی (ع) و دشمنان و حاسدین تقسیم بودند،‌ اما این اختلاف به صورت تشکیلاتی نبود تا آن که در ماجرای سقیفه، تشکیلات مخالفان علی (ع) سازماندهی شد و پس از کشته شدن خلیفه‌ دوم، رسماً نام‌های شیعه‌‌ علی و سنت شیخین به عنوان دو گروه، دو جریان و یا دو حزب مطرح گردید.
لذا مغایر با آن چه به اذهان عمومی القاء می‌کنند، اختلافات ایجاد شده در ابتدا بر سر مباحث نظری در اصول یا تفاوت فتوا در برخی از احکام نبود، بلکه اختلاف بر سر عمل نکردن به وصیت و دستور پیامبر اکرم (ص) در غدیر غم و بر سر حکومت آغاز گردید.
دیری نگذشت که توجیه بدعت‌های ایجاد شده توسط حکام در حوزه‌ های متفاوت مثل:شکستن پیمانی که در غدیر خم بسته بودند،غصب فدک،جنگ‌های صفین، خوارج و جمل با خلیفه‌ وقت حضرت علی علیه‌ السلام درحوزه ولایت و حکومت، یا ایجاد تغییر در اذان، نماز، اوقات، حدود، طواف، نکاح و در حوزه‌ احکام مستلزم تدوین مباحث تدوین شده در اصول و فروع گردید،‌ و توجیه حکام اموی و عباسی، ظلم و جور‌های خود را به وسیله‌ روایات ساختگی و ابو هریره‌ای، این نیاز را ضرور‌ی‌ترین نمود. لذا پیدایش معتزله و اشاعره جهت مباحث نظری در اصول چون: توحید و عدل، وجود و ماهیت، جبر و اختیار، و نیز مذاهب اهل سنت که اولین آنها در زمان امام صادق علیه‌السلام و به اجتهاد ابوحنیفه بنا شد، همه در راستای توجیه عمل‌های واقع شده توسط حکامی که به نام اسلام و سنت رسول و سنت شیخین بر مردم حکومت می‌کردند پدید آمدند.(ادامه دارد...)