.
.
امریکا کشور بزرگی است و اقوام گوناگونی در آن زندگی می کنند. استعدادهای مادی و انسانی فراوانی در امریکا حضور دارند. توانمندی امریکا می تواند در خدمت همه ملتها قرار بگیرد؛ منتها رویکردی که حکومت امریکا دنبال می کند، رابطه دولت امریکا را با ملتها مخدوش می کند. امروز دولت امریکا با ملتها از موضع اقتدار و اقتدارگرایی صحبت می کند، و این نمی تواند پایه مناسبی برای ارتباطات و مناسبتها باشد. ما فکر می کنیم قدرت نظامی، رسانه ای و اقتصادی هیچ حقی را برای کسی ایجاد نمی کند و نباید با اتکای به قدرت اقتصادی و رسانه ای و احیاناً قدرت نظامی طالب حقوقی بیش از آن چیزی که در قوانین بین المللی به رسمیت شناخته شده، باشیم. ما گرچه به لحاظ اعتقادی تصویری از رفتار حکومت امریکا و غرب داریم، اما استناد ما در موضعگیریهای سیاسی و روزمره به قوانین و مقررات جاری بین المللی است. ما فکر می کنیم با همین قوانین، که ما هیچ نقشی در تدوین آن نداشته ایم، می توان رفتار دولت امریکا و برخی از کشورهای اروپایی را تصحیح کرد. توجه داشته باشید، وقتی ما می گوییم غرب منظور همه کشورها نیستند، بالاخره ما دولتهای معتدلی هم داریم که در غرب زندگی می کنند.در شرق هم همین طور ا کنند و هیچ مشکلی هم با مردم امریکا ندارند.از حادثه توفانی که پیش آمد واقعاً همه ما متأثر شدیم. البته انتظار داشتیم که مردم امریکا سریع تر به یاری هموطنانشان بشتابند. این درست نقطه نگرانی ما از شرایط جهانی است. در کشور ما وقتی حادثه ای اتفاق می افتد، تقریباً همه ملت ایران برای همدردی و همراهی با مردم آسیب دیده بسیج می شوند. در اینجا هم اتفاق افتاد، اما انتظار ما بیش از این بود. جمعیت امریکا خیلی زیاد است، نزدیک به ۲۵۰ میلیون نفر است. به نظر من، همان روزهای اول مردم می توانستند با حضور خود ابعاد فاجعه را محدود و کمک بکنند. حالا دولت دیرتر رسید یا بعداً رسید، این علتهایش را شماها باید بررسی کنید که علت چه بود که دولت نتوانست در روزهای اول وظیفه خودش را خوب انجام بدهد. اما ما این انتظار را از مردم داریم. مبنای این انتظار ما اعتقادات ماست. ما فکر می کنیم آن چیزی که پایه ارتباط، صلح و امنیت پایدار می شود، عشق و علاقه انسانها به یکدیگر است. ما طبق اعتقاداتمان باید آدمها را دوست داشته باشیم.
۲۴ شهریور ۱۳۸۴/ مصاحبه با اصحاب
امریکا کشور بزرگی است و اقوام گوناگونی در آن زندگی می کنند. استعدادهای مادی و انسانی فراوانی در امریکا حضور دارند. توانمندی امریکا می تواند در خدمت همه ملتها قرار بگیرد؛ منتها رویکردی که حکومت امریکا دنبال می کند، رابطه دولت امریکا را با ملتها مخدوش می کند. امروز دولت امریکا با ملتها از موضع اقتدار و اقتدارگرایی صحبت می کند، و این نمی تواند پایه مناسبی برای ارتباطات و مناسبتها باشد. ما فکر می کنیم قدرت نظامی، رسانه ای و اقتصادی هیچ حقی را برای کسی ایجاد نمی کند و نباید با اتکای به قدرت اقتصادی و رسانه ای و احیاناً قدرت نظامی طالب حقوقی بیش از آن چیزی که در قوانین بین المللی به رسمیت شناخته شده، باشیم. ما گرچه به لحاظ اعتقادی تصویری از رفتار حکومت امریکا و غرب داریم، اما استناد ما در موضعگیریهای سیاسی و روزمره به قوانین و مقررات جاری بین المللی است. ما فکر می کنیم با همین قوانین، که ما هیچ نقشی در تدوین آن نداشته ایم، می توان رفتار دولت امریکا و برخی از کشورهای اروپایی را تصحیح کرد. توجه داشته باشید، وقتی ما می گوییم غرب منظور همه کشورها نیستند، بالاخره ما دولتهای معتدلی هم داریم که در غرب زندگی می کنند.در شرق هم همین طور ا کنند و هیچ مشکلی هم با مردم امریکا ندارند.از حادثه توفانی که پیش آمد واقعاً همه ما متأثر شدیم. البته انتظار داشتیم که مردم امریکا سریع تر به یاری هموطنانشان بشتابند. این درست نقطه نگرانی ما از شرایط جهانی است. در کشور ما وقتی حادثه ای اتفاق می افتد، تقریباً همه ملت ایران برای همدردی و همراهی با مردم آسیب دیده بسیج می شوند. در اینجا هم اتفاق افتاد، اما انتظار ما بیش از این بود. جمعیت امریکا خیلی زیاد است، نزدیک به ۲۵۰ میلیون نفر است. به نظر من، همان روزهای اول مردم می توانستند با حضور خود ابعاد فاجعه را محدود و کمک بکنند. حالا دولت دیرتر رسید یا بعداً رسید، این علتهایش را شماها باید بررسی کنید که علت چه بود که دولت نتوانست در روزهای اول وظیفه خودش را خوب انجام بدهد. اما ما این انتظار را از مردم داریم. مبنای این انتظار ما اعتقادات ماست. ما فکر می کنیم آن چیزی که پایه ارتباط، صلح و امنیت پایدار می شود، عشق و علاقه انسانها به یکدیگر است. ما طبق اعتقاداتمان باید آدمها را دوست داشته باشیم.
۲۴ شهریور ۱۳۸۴/ مصاحبه با اصحاب
۲.۰k
۲۷ مرداد ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.