آدم همیشه برمی گرده اون جا که یه بار اندازه ی تمومِ نشدن

آدم همیشه برمی‌گرده اون جا که یه بار اندازه‌ی تمومِ نشدن‌های دنیا #قلبش درد کشیده.
من برگشتم پشت اون پنجره‌ی بلندِ رو خورشیدی که تندتر از بارون اون روزِ عجیب بود.
همون جایی که غریبه‌ترین #دختر بغلم کرده بود و گفته بود می‌دونی اشکال نداره #گریه کنی.
تو بدترین خبری که می‌شد رو فقط توی سه کلمه از پشت تلفن شنیدی.
#قلبم #شکسته بود.
هزار تکه که هنوز بعد از یک سال و چند ماه اگه به گوشه کنارای اون راهرو نگاه کنم می‌تونم بعضی‌هاش رو پیدا کنم.
من برگشتم اینجا وقتی از #امنیت یه #آغوش فرار کرده بودم.
از نتونستن چشمام واسه گریه کردن و کلافه بودن گوشام از صدای قلبی که می‌شنیدم.
من برگشتم این جا وقتی پرسیده بودم اشکالی داره من گریه کنم؟
وقتی میون #آدمایی که هیچ وقت برات #دعا نمی‌کنن
مرد بی‌خانمان با گرفتن غذا بهم گفته بود
خدا تو رو به چیزی که توی قلبت هست برسونه.
وقتی ششصد و بیست و نه بار عقب رفتم تا رسیدم به دستای پیرمرد قلم‌کار و چندتا کلمه‌ای که گفت.
من برگشتم این جا چون محکم‌ترین آغوش هم جایی نبود که سد گریه رو بشکنه.