ما بر آرزوهای بزرگی تاب می خوردیم که هر چه بزرگتر می شدیم

ما بر آرزوهای بزرگی تاب می خوردیم که هر چه بزرگتر می شدیم، کوچکتر می شدند.
ما دل به آرزوهایی بسته بودیم که عمرشان کوتاه تر از عمرِ شمعدانی ها بود. کوتاه تر از دیوارِ نزدیک به ماه، حتا کوتاه تر از مرور خاطراتِ سی سال زندگی.
خیالمان آسمانی لبریزِ ستاره
دلمان، دشتِ آرزوهای سوخته